АЛЕЙ САЛАТНЫ СА СВЕЖЫМІ ГРЫБАМІ
-алей – 500 г
- грыбы свежыя – 150 г.
Свежыя грыбы (рыжыкі, шампіньёны, апенькі, баравікі) перабраць, ачысціць ад смецця, вымыць і вельмі дробна нарэзаць кавалачкамі аднолькавага памеру. Алей нагрэць да кіпення, у разагрэты алей змясціць грыбы і абсмажваць іх датуль, пакуль яны не стануць залацістымі і хрумсткімі. Астыўшы алей разам з грыбамі выліць у бутэльку, зачыніць коркам, захоўваць пры пакаёвай тэмпературы.
Беларускія\ прыказкі і прымаўкі.
• На гэтым зубы зьеў. — Хто на адным занятку ўсё жыцьцё правёў.
• На гэтым сьвеця, як у карэця: едзіш, калышышся, пакуль ня вывірнішся. — Прыказвае той, каму зрадзіла шчасьце.
• Надзеў бабскі андарак. — Хто пашоў на жончыну гаспадарку ў прымы (быццам дзеўка), пашоў замуж.
• Надзьмуўся, як мыш на крупы. — Прыказваюць на таго, хто пагневаўся.
• На добры лад сказаць. — Прыказвае той, хто прапануе слушны выснаў. (На добры лад сказаць, дык мы ўсе гаворым пустое).
• Над сіратой Бог з калітой. — Калі беднаму пашанцуе разжыцца.
• На жывой касьце мяса нарасьце. — 1. Прыказваюць, калі прадаюць худое скацьцё. 2. Гэтак цешаць выпадкава абяднелага чалавека, бо калі сам будзе жыў ды здароў, дык гаспадарку набудзе.
• На жычкую крапіву мароз знайдзіцца. — Прыказваюць, калі нейкаму злачынцу ці арганізацыі злачынцаў жадаюць загубы. Жычкая крапіва пры першых восеньскіх замаразках мерзьне.
• На злодзію шапка гарыць. — Калі нехта ў гутарцы закранае злачынства, дык вінавайца гэтага злачынства стане яго бараніць і гэтак сябе выдасьць.
• На каго Бог, на таго й людзі. — На нешчасьлівага й людзі нападаюць бязьвінна.
• На Казімеры зіма ўмера. — Заўвага сялян, што ад Казімера, 4 сакавіка, пачынае ўжо цяплець.
• На Каляды сарочку надзівай новую, на Вялікдзінь - бялёвую, а на Сёмуху - сьмяротную. — На Каляды з-пад кажуха ня відаць і новай суравой сарочкі. На Вялікдзень выбеленую - бо ўжо можна расхінуць кажух, ужо цёпла. На Сёмуху бывае душна й можна надзяваць старэнькую вынашаную сарочку, як на сьмерць.
• На лес гукні, дык лес уныя. — Калі на каго-небудзь выдумаюць нейкую напасьць, калі на яго натоўпам загавораць, дык гэта можа адбіцца ня толькі на ягонай славе, але й на здароў'і, бо навет лес унывае, калі без патрэбы на яго гукаюць.
• На лечаным кані мала езьдзюць. — Аб ладжаных рэчах і лечаных людзях і жывёлах.
• Налі ды выіш. — Аб няздольным да нічога чалавеку, які можа толькі гатовае (налітае) зьесьці.
• На людзкі сьмех. — Прыказвае той, каму даюць нейкую недарэчную параду.
• На Мацея дарога пацея. — Заўвага сялян на тое, што ад 24 лютага, ад Мацея, дарога пачынае макрэцца ад сонечнай цяпліні.
• На мой век дурняў хваця. — Прыказваюць самаўпэўненыя ашуканцы-лайдакі.
• На мой дурны розум. — Кажа спакойны пакорны чалавек, калі выказвае сваю думку.
• На мядзьведзя галіна звалілася. — Калі пакаранае дзіця ці падлетак моцна плача-раве. Даўныя людзі казалі, што калі ў лесе на соннага мядзьведзя зваліцца галіна, дык ён із страху моцна раве.
• На мядзьведзя ідзі - пасьцель гатуй. На дзіка ідзі - дошкі гатуй. — Старая паляўнічая прыказка. Пры няўдалым паляваньні на мядзьведзя ён можа пакалечыць і давядзецца хварэць. Пры няўдалым паляваньні на дзіка дзік можа разарваць і будзе патрэбная дамавіна.