ЖУРАВІНАВЫ РЭЛІШ З БАЗІЛІКАМ
-2 ст. л аліўкавага алею
-1 сярэдняя чырвоная цыбуліна (дробна парэзаць)
-2 зубчыка часныку (дробна парэзаць)
-350 г свежых ці замарожаных журавін
-1/2 ст. цукру дэмерара
-1/4 ст. чырвонавіннага воцату -жменя лісцяў базіліка
-1/4 г. л. солі
-дробка молатага чорнага перцу
На сярэднім агні патушыць цыбулю і часнык, каб сталі мяккімі, але не памянялі колер. Дадаць усе астатнія інгрэдыенты і добра перамяшаць. Варыць на сярэднім агні каля 10 хвілін. Паспрабуйце на густ, ці не трэба дадаць солі ці перчыка. Можна захоўваць у звычайным кантэйнеры ў халадзільніку да 1 месяца.
ВАРАЖБА Ў ЛЮСТЭРКУ
Варажба ў люстэрку здзяйсняецца на двары пры месяцовым ззянні, падчас калядных вечароў. Зрэшты, па неабходнасці, здзяйсняецца і ў хаце, і прытым ва ўсякі час. Лепшым часам для гэтай варажбы прызнаецца поўнач, пры бляклым пакаёвым святле, пры ўсеагульным маўчанні. Варажэі, збіраючыся варажыць у люстэрку, абіраюць адасоблены пакой, бяруць два люстэрка - адно вялікае, іншае паменш. Роўна ў 12 гадзін ночы пачынаецца варажба. Вялікае люстэрка ставяць на стале, супраць яго - маленькае; гадаючая садзіцца перад люстэркам, абстаўленым свечкамі. Усе навакольныя трымаюць глыбокае маўчанне, седзячы з баку; адна толькі гадаючая глядзіць у люстэрка. Асоба, сеўшая варажыць, павінна глядзець у люстэрка пільна і нерухома, накіроўваючы свой погляд у канец, які прадставіўся ёй, калідора, што ўтварыўся ад двух люстэркаў, накіраваных шкламі адно супраць іншага. У гэты час у вялікім люстэрку пачынаюць паказвацца адно за іншым 12 люстэркаў. Як хутка будуць наведзеныя люстэркі, то ў апошнім з іх адлюстроўваецца загадываемый прадмет. Але як з'ява не заўсёды паказваецца, то пачынаюць іншыя наводзіць. Дакладная прыкмета навядзення ёсць цьмянасць люстэрка, якое праціраюць ручніком. Варажэі думаюць, што наканаваны, выкліканы нехаця гэтай варажбой, прыходзіць у гэты пакой і глядзяць у люстэрка праз плячо сваёй наканаванай. Наканаваная, бадзёрая і адважная, заўсёды разглядае ўсе рысы асобы, адзенне і іншыя яго прыметы. Калі яна скончыць свой агляд, тады крычыць; "Цур гэтага месца!". Пры гэтым чуранні бачанне знікае. Бабулькі запэўніваюць, што калі наканаваная не зачурае бачанне, тады яно садзіцца за стол, вымае з кішэні што-небудзь, кладзе на стол. Здагадлівыя варажэя ў фатальнае імгненне пачынаюць чураць; бачанне знікае, а пакінутая на стале рэч застаецца ў яе карысць. Наступствы апраўдваюць чаканне варажэяк: пакінутая рэч быццам заўсёды выкрадаецца ў жаніха ў той самы час, калі яго наканаваная наводзіць люстэркі. Найважнейшая акалічнасць у гэтай варажбе ёсць словы; "Наканаваны-ражаны! Здайся мне ў люстэрку" - і думайце аб ім да з'яўлення дванаццатага люстэрка.
ВАРАЖБА ЛЮСТЭРКАМ
Седзячы ў пустой святліцы, глядзяцца ў люстэрка, пачынаючы такім чынам: дзяўчына, якая ўвайшла ў пусты пакой, адна, прынясучы з сабой дзве свечкі, люстэрка і чысты ручнік, ставіць усё на стол і, сеўшы супраць люстэркі, варожыць: "Наканаваны, ражаны, прыйдзі да мяне вячэраць". Хвілін за пяць перад яго прыходам люстэрка пачынае цьмянець, а дзяўчына працірае яго ручніком; потым невядомы чалавек, здань будучага жаніха, прыходзіць і глядзіць праз плячо ў люстэрка, і калі дзяўчына, разглядзела ўсе рысы на яго твару, закрычыць: "Цур гэтага месца", то ў той жа час невядома некуды знікае, і з таго часу ўжо дзяўчына будзе ведаць свайго жаніха. Але чурае толькі нясмелая, а не так баязлівая не будзе чураць, і жаніх, перастаўшы глядзецца, сядзе з ёю за стол, выняўшы з кішэні ножык або пярсцёнак, або што іншае, пакладзе на стол, і тады ўжо дзяўчына зачурае, і гэтая пакладзеная рэч застаецца ў яе здабычай, якая пасля апынецца выкрадзенай у жаніха.
АДЛЮСТРАВАННЕ МЕСЯЦА У ЛЮСТЭРКУ
Ходзяць на перакрыжаванне, узяўшы з сабой люстэрка, якое наводзяць на месяц, кажучы наступныя словы: "Наканаваны мой, ражаны, выйдзі да мяне і пагавары са мной". Пасля чаго неадкладна з'яўляецца месяц у люстэрку, потым адчыняецца пакой, у якім знаходзіцца жаніх варожачай, і прыкмечаюць: калі дзяўчына бачыць жаніха, але не ў той кашулі, у якой яна бачыла яго падчас варажбы, то за ім ёй не быць; але калі ўбачыць яго ў той самай кашулі, то за яго выйдзе замуж.
ВАРАЖБА НА КЛЮЧАХ І ШЧОТЦЫ
Вывешваюць за акно ключы, шчотку. Хто з прахожых іх паварушыць, пытаюць яго: "Як клікаць?". Думаюць, што гэтым імем будзе звацца наканаваны.