Рэцэпты страваў на беларускай мове 
 Будзьце здаровы, жывіце багата! 

ХЛЕБАСОЛЬНЫЯ ЛІЦЬВІНЫ 

Пішам і размаўляем па-беларуску

БЛАКІТНЫ АРА

 

 

БРАМІНСКІ СЫЧ

БУГАЙ

ПАНІРАВАННЕ ДЛЯ КАТЛЕТ

1 порцыя

-хлеб - 10 г

-цыбуля рэпчатая - 14 г

-тлушч свіны - 20 г

Ўсё старанна змешваецца

Беларускія прыказкі і прымаўкі.

Папова ня высахла, ня вымакла. — Поп аднолькавую плату бярэ за сваю абслугу, хоць у сялян і недарод.

Папраў кумя - каты лазюць! А калі кум паправіў, дык і сабакі палезьлі. — Гэтак высьмейваюць благога майстру.

Парабак першы год кажа «Ваша», другі год кажа «Наша», а трэйці год кажа «Маё». — Адраджваньне трымаць доўга парабка.

Парадак, як у жыда на таку. — Аб тым месцы, дзе няма ніякага парадку.

Пара касьці ня ломя. — Прыказваюць бацькі, калі радзяць дзецям цёпла адзявацца ці калі забараняюць ім адчыняць вокны.

Па Саўку й Шапка. — Калі нехта па сабе й сваю кампанію падбірае.

Пасеіна ў сьвінны голас. — Аб познай сяўбе. У вёсцы познай восеняй і раньняй вясною сьвіньні ходзяць па полі, знаходзяць сабе пажыву. Толькі пасьля першай сяўбы вясной запіраюць сьвіней у хлеў, і яны там галасуюць.

Пасі Божа асталцо. — Прыказвае гаспадар, калі рэжа на мяса нейкае скацё.

Пасланца ня б'юць, ні караюць. — Пасланец - незачэпная асоба. Гэтак прыказвае свацьця, калі прыходзе да дзеўкі пытацца, ці можна прыйсьці да яе ў сваты.

Паставіць на сваім. — Дамагчыся, каб усе іншыя зь ім згадзіліся.

 • Пастаўлёна баслаўлёна. — Гэткім жартам гаспадыня запрашае гасьцей сядаць за стол, калі паставе страву.

Пасьмяяўся лысы з пляшывага. — Калі нехта высьмейвае такія недахопы іншага, якія й сам мае.

Патрэбін ты мне, як сабаку пятая нага. — Адказваюць таму, хто нахабна навязваецца ў сяброўства.

Паўзе, як вош па каўняры. — Зьняважліва аб маруднай хадзе.

Паўзе, як рапуха. — Лаюць за ціхую хаду.

Паціры ў маціры. — Жартам адказваюць тэй маці, якая наракае, што яе дзеці ня ўмеюць пацераў.

Пашанцавала, як жыду з гары едучы. — Калі нехта меў недаўгавечнае шчасьце, якое хутка кончылася. З казкі: У жыда быў ляны конь, што ніколі ня бег. Але калі з гары напёр воз, дык конь пабег. Жыд быў рад, ды радасьць была нядоўгая, бо конь з возам і жыдам паляцеў у канаву.

Пашкадаваў воўк кабылу, пакінуў хвост ды грыву. — Прыказваюць паняволеныя свайму прыгнятальніку, калі ён кажа, што іх шкадуе.

Пашлі дурнога, а за ім другога. — Калі пасланец ня выканаў свайго заданьня

Асветніцка-адукацыйны сайт

Сайт адкрыты грамадскай арганізацыяй "Звяз беларусаў Нямеччыны"

@wilgon

Конструктор сайтов - uCoz